Josep Guardiola

Imię i nazwisko: Josep Guardiola

Narodowość: Katalonia (grał dla reprezentacji Hiszpanii)

Urodzony: 18.01.1971

Funkcja: Trener

Dawna pozycja: Pomocnik

Dawny numer: 4

Josep Guardiola i Sala urodził się w 18 stycznia 1971 roku w Santpedor. Bo wspaniałej piłkarskiej karierze w FC Barcelonie i kilku innych klubach zdecydował się na spróbowanie swoich sił w roli szkoleniowca – rozpoczął jako trener Barçy Atlètic, a w swoim debiutanckim sezonie na ławce pierwszego zespołu zdołał wygrać już tryplet.Josep Guardiola, jeden z najważniejszych zawodników w historii FC Barcelony, objął stery nad pierwszym zespołem 17 czerwca 2008 roku po wspaniałym sezonie w Barçy Atlètic, z którą uzyskał awans do Segunda División B. „Nie mogę obiecać tytułów, ale mogę powiedzieć, że będziemy walczyć do końca i będziecie z nas dumni”, powiedział w meczu rozegrania Pucharu Gampera. I miał wielką rację.

Piętnasty Katalończyk został trenerem Barçy, a jego misją było przerwać dwa okropnie długie lata posuchy. Aby tego dokonać wykorzystał system 4-3-3, ten sam, którego nauczył się grając w Barcelonie i ten sam, który zaszczepił zawodnikom w Barçy Atlètic.

Dla Guardioli istnieje tylko jeden efektywny rodzaj futbolu: atak, kontrola piłki i wymiana podań tak aby to przeciwnik musiał biegać za piłką próbując ją odzyskać. Tak właśnie gra jego zespół, tak grała Barça Atlètic, która miała większe posiadanie piłki i więcej oddanych strzałów na bramkę niż jakikolwiek jej przeciwnik. Pep Guardiola docenia talenty swoich zawodników, jednak na pierwszym planie jest ciężka praca i poświęcenie jednostki na rzecz dobra drużyny. Postrzega piłkę nożną jako sport zespołowy, w którym to on ponosi końcową odpowiedzialność za wyniki i przez to jest jedynym liderem zespołu.

Josep Guardiola jest skrupulatnym trenerem, który zwraca uwagę na najmniejsze nawet detale. Do każdego meczu przygotowuje się na podstawie nagrań wideo swoich przeciwników i nigdy nie skupia się dalej niż na najbliższym rywalu. Jest wspaniałym motywatorem, który z każdego swojego zawodnika wyciąga na boisku to co najlepsze. Ta filozofia przyniosła mu sukces już w swoim debiutanckim sezonie w FC Barcelonie, który był uważany za najlepszy sezon w historii Klubu – sezon trypletu, w którym Barça zdobyła Copa del Rey, Ligę i Ligę Mistrzów.

Ten wspaniały sezon oznacza, że Guardiola jest trzecim, obok Cruyffa i Samitiera, człowiekiem, który zdobył Ligę Mistrzów jako zawodnik i trener FC Barcelony. Jest także szóstą osobą, która wygrała Ligę Mistrzów jako piłkarz i następnie jako szkoleniowiec, a także pierwszym trenerem, który zdobył tryplet w XXI wieku.

Przed rozpoczęciem kariery trenera Guardiola był klasowym piłkarzem, który niemal całą swoją karierę spędził w FC Barcelonie. Później występował jeszcze we włoskich Brescii i Romie, katarskim Al-Ahli i meksykańskim Dorados de Sinaloa. W katalońskim klubie był od czasu dołączenia do jego akademii w 1984 roku aż niemal do samego schyłku swojej piłkarskiej kariery. W 2001 roku odszedł do Włoch. Podczas gry dla Dumy Katalonii numer 4 należał właśnie do niego.

Od 2001 roku grał dla Brescii, po sezonie przeszedł na rok do AS Romy i powrócił do Lombardii. W latach 2003-2005 grał dla Al-Ahli, a ostatni sezon w swojej karierze spędził w Meksyku, w Dorados de Sinaloa. Tam w 2006 roku zawiesił buty na kołku. To jednak nie koniec jego wspaniałej przygody z futbolem.

21 czerwca 2007 roku Pep Guardiola został ogłoszony nowym trenerem Barçy B, a jego asystentem został Tito Vilanova. Pod wodzą Guardioli rezerwy Barcelony wygrały swoją grupę Tercera División i zakwalifikowały się do baraży, w których stawką był awans do Segunda División B. Zespół oczywiście zdołał awansować, a od sezonu 2008/2009 Pep Guardiola objął pierwszy zespół FC Barcelony.

Swoje rządy w szatni Barcelony Guardiola rozpoczął bardzo zdecydowanie pokazując, że każdy musi liczyć się z jego zdaniem, a jeśli nie będzie wnosił niczego dobrego do zespołu, to ze stolicą Katalonii może się pożegnać. Na dzień dobry z klubu odeszło ośmiu zawodników, z czego tymi największymi byli Ronaldinho i Deco. Guardiola dokonał kilku świetnych transferów – kupił Daniego Alvesa, Seydou Keitę i doprowadził do powrotu do Blaugrany Gerarda Piqué. Tego samego lata do klubu przybyli także Alaksandr Hleb, Henrique i Martín Cáceres, których śmiało można nazwać transferowymi niewypałami Guardioli. Ponadto, do pierwszego zespołu włączeni zostali Sergio Busquets, Pedro Rodríguez i Jeffren Suárez, z czego dwaj pierwsi pełnili istotne role w zespole w kolejnych latach ery Guardioli.

W swoim pierwszym sezonie na ławce Barcelony Guardiola wygrał wszystko co tylko mógł. Zaczął od eliminacji do Ligi Mistrzów, w których pokonał Wisłę Kraków (4-1 w dwumeczu). Rozgrywki ligowe zaczęły się od sensacyjnej porażki 1-0 z Numancią. Po tym meczu na Guardiolę rozeszła sie fala krytyki, jednak trener konsekwentnie wpajał zawodnikom swoją filozofię (którą zresztą nabył od Johana Cruyffa), co przyniosło efekty, jakich nikt chyba się nie spodziewał. Liga została wygrana w świetnym stylu z pamiętnym 2-6 na Santiago Bernabéu. Barcelona wygrała także Copa del Rey pokonując w finale Athletic Club oraz dostała się do finału Ligi Mistrzów po genialnej bramce Andrésa Iniesty w doliczonym czasie gry rewanżowego meczu półfinałowego z Chelsea Londyn. W finale Barcelona wygrała 2-0 z Manchesterem United, a jedną z bramek zdobył Leo Messi. FC Barcelona przeszła do historii jako pierwszy europejski zespół w historii, który zdobył tryplet, a Pep Guardiola został najmłodszym trenerem, który zdobył Ligę Mistrzów.

W kolejnym sezonie transferowe niewypały udały się na wypożyczenia (Hleb i Cáceres), ale dołączyły do nich kolejne nietrafione posunięcia transferowe – wymiana Eto”o na Ibrahimovicia i kupno Czygryńskiego, który rok później powrócił do Szachtara Donieck za kwotę mniejszą niż został sprzedany. W tym sezonie Barcelona zdobyła Superpuchary Hiszpanii i Europy oraz Klubowe Mistrzostwo Świata, co sprawiło, że w 2009 roku wygrała wszystkie sześć możliwych do zdobycia tytułów. Na koniec sezonu Blaugrana dołożyła także kolejne zwycięstwo w Lidze zdobywając 99 punktów, ale odpadła wcześnie z Copa del Rey (Sevilla) i w półfinal Ligi Mistrzów (Inter Mediolan). Pep Guardiola po Gran Derbi 10 kwietnia stał się pierwszym w historii szkoleniowcem, któremu udało sie pokonać Madryt cztery razy z rzędu.

W sezonie 2010/2011 z Klubu odeszli Ibra, wspomniany Czygryński, a także Touré, Henry i Márquez. Tym razem Pep dokonał świetnych wzmocnień: do Barcelony doszli Adriano, David Villa i Javier Mascherano, którzy niejeden raz okazali swoją przydatność dla zespołu. Sezon 2010/2011 przeszedł do historii jako przeładowany pojedynkami z Realem Madryt. W ciągu kilkunastu dni mogliśmy oglądać Gran Derbi w Lidze, Lidze Mistrzów i finale Copa del Rey. Z dwóch pierwszych pojedynków zwycięsko wyszła Barcelona wygrywając ostatecznie Ligę i Ligę Mistrzów, jednak w Copa górą był Madryt, który wygrał po golu Cristiano Ronaldo.

Po zdobyciu Ligi i Ligi Mistrzów Barcelona miała prawo gry o kolejne superpuchary, które oczywiście wygrała. Najpierw Superpuchar Hiszpanii, w którym doszło do niemiłych incydentów związanych z wkładaniem palca w oko Vilanovy przez Mourinho czy bezmyślne faulowanie zawodników Barcelony przez madridistas w ostatnich minutach meczu. Potem Barcelona wygrała Superpuchar Europy, a na koniec roku 2011 została ponownie najlepszym klubem świata pokonując Santos w finale Klubowych Mistrzostw Świata. Przed sezonem 2011/2012 do Klubu powrócił Cesc Fàbregas, dołączył także Alexis Sánchez, a z zespołem pożegnał się Bojan Krkić, który odszedł do AS Romy, jednak z możliwością powrotu na Camp Nou. W ostatnim sezonie ery Guardioli FC Barcelona wygrała jeszcze Copa del Rey przegrywając walkę o Ligę i walcząc do końca o finał Ligi Mistrzów z Chelsea Londyn.

27 kwietnia 2012 roku Katalończyk ogłosił, że nie przedłuży kontraktu, ponieważ nie czuje już radości z prowadzenia zespołu jaką odczuwał cztery lata wcześniej. Okres ten pozostanie zapamiętany jako złoty czas w historii FC Barcelony, podczas którego mogliśmy oglądać najlepszy jej zespół w historii. Podczas ery Guardioli FC Barcelona zdobyła 14 na 19 możliwych tytułów.

Kariera:
Piłkarz:

1990-2001 FC Barcelona
2001-2002 Brescia
2002-2003 AS Roma
2003 Brescia
2003-2005 Al-Ahli
2005-2006 Dorados de Sinaloa

Trener:

2007-2008 FC Barcelona B
2008-2012 FC Barcelona

Tytuły zdobyte jako zawodnik:

FC Barcelona:

1990/91 La Liga
1991/92 La Liga
1991/92 Liga Mistrzów
1992/93 Superpuchar Europy
1992/93 Supercopa
1992/93 La Liga
1993/94 La Liga
1993/94 Supercopa
1995/96 Supercopa
1996/97 Puchar Zdobywców Pucharów
1996/97 Copa del Rey
1996/97 Puchar Zdobywców Pucharów
1997/98 Superpuchar Europy
1997/98 Supercopa
1997/98 La Liga
1997/98 Copa del Rey
1998/99 La Liga

Reprezentacja Hiszpanii:

1992 Złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie

Wyróżnienia indywidualne:

1992 Trofeo Bravo
2000 Obecność w drużynie UEFA All-Star za udział w Euro 2000
2004 MVP Q-League

Tytuły zdobyte jako trener:

2011/12 Copa del Rey

2011/12 Klubowe Mistrzostwo Świata

2011/12 Superpuchar Europy
2011/12 Superpuchar Hiszpanii
2010/11 Liga Mistrzów
2010/11 Liga
2010/11 Superpuchar Hiszpanii
2009/10 Liga
2009/10 Klubowe Mistrzostwa Świata
2009/10 Superpuchar Europy
2009/10 Superpuchar Hiszpanii
2008/09 Liga Mistrzów
2008/09 Liga
2008/09 Copa del Rey

2007/08 Awans do Segunda División B

Wyróżnienia indywidualne:

2011 Najlepszy trener roku według FIFA
2011 Najlepszy trener roku według IFFHS
2011 Najlepszy trener roku według World Soccer Magazine
2011 Trener roku La Liga
2010 Najlepszy trener roku według FIFA
2010 Trofeo Miguel Muñoz
2010 Trener roku La Liga
2009 Najlepszy trener roku według FIFA
2009 Zespół roku UEFA (jako trener)
2009 Najlepszy trener roku według IFFHS
2009 Trofeo Miguel Muñoz
2009 Najlepszy trener roku według World Soccer Magazine
2009 Trener roku La Liga
2009 Katalończyk roku

Polecamy materiały wideo:

En Torno a Guardiola

Pożegnanie Pepa Guardioli 05.05.2012

Źródło: FCBarcelona.cat/Własne