Lato 1989: Przychodzą Koeman i Laudrup

Razem z katalońskim Mundo Deportivo kontunuujemy podróż w przeszłość. W cyklu Transfery Barçy opisujemy kto przybył na Camp Nou a kto opuścił nasz klub, podsumowujemy także krótko osiągnięcia Barçy w danym sezonie. To bardzo dobra okazja aby zapoznać się z trochę starszymi faktami dotyczącymi historii klubu.

O tym, że Koeman doszedł do porozumienia z Barceloną już zimą pisaliśmy w poprzedniej części. Kolejną gwiazdą, która dołączyła do Barçy w 1989 roku, był Laudrup, który dołączył do Blaugrany po długich negocjacjach z Juventusem Turyn. Pierwszy sezon w nowym zespole dla obu zawodników nie był jednak zbyt udany, gdyż w tym okresie Barcelona zdobyła jedynie Copa del Rey.

Przyszli:

– Ronald Koeman, za miliard peset z PSV Eindhoven
– Michael Laudrup, za 220 mln peset, z Juventusu
– Onésimo Sánchez, 25 mln peset, z Cadiz
– Delfí Geli, za 15 mln peset, z Girony
– Antoni Pinilla, z rezerw
– Jesús Julián Lucendo, z rezerw

Odeszli:

– Gary Lineker, do Tottenhamu
– Francisco José Carrasco, do Sochaux
– Julio Cesar Romerito, do Puebli
– Salva Garcia, do Logroñes
– Migueli, na emeryturę
– Manolo Hierro, do Tenerife
– Cristóbal Parralo, do Logroñes

Przed rozpoczęciem sezonu 1989/90 legendarny Migueli po szesnastu latach gry dla FC Barcelony i wystąpieniu w 549 spotkaniach (co było rekordem, który niedawno pobił Xavi Hernández) zdecydował się przejść na piłkarską emeryturę w wieku 37 lat. Po dziesięciu latach gry dla Barcelony z klubu odszedł Lobo Carrasco, podobnie jak i Gary Lineker, który po konflikcie z Cruyffem przeniósł się do Tottenhamu prowdzonego przez byłego trenera Barcelony, Terry”ego Venablesa.

W swoim drugim sezonie na ławce trenerskiej Cruyff musiał sprostać kolejnym problemom. Pomimo zainwestowania 2 miliardów peset w nowych piłkarzy, Barcelona przegrała pierwsze trzy mecze ligowe, przez co w walce o piąty z rzędu tytuł mistrzowski Real Madryt miał o wiele łatwiej.

Decyzja holenderskiego szkolniowca o wystawieniu w wyjściowym składzie młodego Lucendo już w pierwszej kolejce, w której Barcelona przegrała 2-0 z Realem Valladolid, wywołała sporą polemikę. W końcówce sezonu ligowego, który stał pod znakiem błędów sędziowskich, zespół Cruyffa stracił definitywnie szansę na mistrzostwo i zajął trzecie miejsce tracąc 11 punktów do pierwszego Madrytu.

W Pucharze Zdobywców Pucharów Barcelona była obrońcą trofeum, ale odpadła z turnieju już w 1/8 finału okazując się gorszą od Anderlechtu. W rewanżu na Camp Nou gole Salinasa i Bakero wyrównały wynik dwumeczu, jednak w dogrywce to Anderlecht zdobył gola i awansował dalej.

Johan Cruyff zaczął rozmyślać nad powierzeniem roli trenera swojemu asystentowi, Carlesowi Rexachowi, a samemu chciał zostać dyrektorem generalnym. Holender zdołał jednak uratować sezon kiedy 5 kwietnia w Walencji zgarnął Madrytowi sprzed nosa Puchar Króla wygrywając 2-0.

Pod koniec sezonu doszło też do sporu Cruyffa z Luisem Millą. Wychowanek chciał znacznego polepszenia swojego kontraktu, na co nie przystał trener.

Osiągnięcia w sezonie 1989/90:

– Copa del Rey
– wicemistrz Superpucharu Europy
– 3. miejsce w Lidze
– 1/8 finału Pucharu Zdobywców Pucharów

Zobacz także:

Transfery Barçy: 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988

Źródło: Mundo Deportivo