Lato 1994: Hagi przewodzi rewolucji w składzie

Razem z katalońskim Mundo Deportivo kontunuujemy podróż w przeszłość. W cyklu Transfery Barçy opisujemy kto przybył na Camp Nou, a kto opuścił nasz klub, podsumowujemy także krótko osiągnięcia Barçy w danym sezonie. To bardzo dobra okazja, aby zapoznać się z trochę starszymi faktami dotyczącymi historii klubu.

Porażka w ateńskim finale, o której wspomnieliśmy w poprzedniej części, przyniosła błębokie zmiany kadrowe. Cruyff miał poparcie Núñeza i przedłużył kontrakt o kolejny rok. Holenderski szkoleniowiec zdecydował o zakończeniu współpracy z ośmioma zawodnikami. Przed nowym sezonem taka sama liczba nowych piłkarzy dołączyła do zespołu, a na transfery wyłożono 865 milionów peset. Hagi, gwiazda Mundialu w USA, przybył jako następca Laudrupa, który odszedł do Realu Madryt.

Przyszli:

– Abelardo Fernández, ze Sportingu Gijón
– George Hagi, z Brescii
– Julen Lopeteguo, z Logroñes
– Xabier Eskurza, z Athletic Club
– Igor Korniejew, z Espanyolu
– José Maria Garcia Lafuente, z Osasuny
– Francisco Javier Sánchez Jara, z Osasuny
– Xaviers Escaich, ze Sportingu Gijón
– Jordi Cruyff, z rezerw

Odeszli:

– Andoni Zubizarreta, do Valencii
– Michael Laudrup, do Realu Madryt
– Jon Andoni Goikoetxea, do Athletic Club
– Quique Estebaranz, do Sevilli
– Juan Carlos, do Valencii
– Julio Salinas, do Deportivo la Coruña
– Oscar García, do Albacete
– Ronnie Ekelund, do Southmapton
– Goran Vučević, do Hajduka Split

Lato 1994 roku jest jednym z najbardziej pamiętnych ze względu na to ilu zawodników odeszło z Barcelony oraz na to ilu do niej przybyło. Cruyff zdecydował się radzić sobie bez kilku podstawowych piłkarzy, którzy włożyli wiele wysiłku w tworzenie sukcesów w ostatnich czterech latach. Zubizarreta i Laudrup, zmęczeni holenderskim trenerem, opuścili zespół. Z Barçą pożegnali się też Goikoetxea, Juan Carlos, Salinas i Estebaranz. Dwaj młodzi obiecujący zawodnicy, Ekelund i Vučević, także opuścili zespół z powodu otrzymywania niewielu szans na grę.

Mundial w USA sprawił, że Barcelona skierowała swe oczy na osobę Gheorghe Hagiego, który ostatecznie został zawodnikiem Dumy Katalonii. Mimo głośnych pogłosek o ciągnących się przez całe lato negocjacjach między Barceloną a Benfiką w sprawie Rui Costy, Portugalczyk pozostał ostatecznie w Lizbonie. Podobnie stało się z Prosineckim, który miał przyjść z Madrytu, a media już nawet pisały o pewnym transferze. Lopetegui był tym, którym Cruyff chciał zastąpić Zubizarretę, a pozostałymi nowymi twarzami w zespole byli Abelardo, Sánchez Jara, José Mari, Escaich, Eskurza i Korniejew.

Dla Johana Cruyffa był to sezon pełny kontrowersji. W sierpniu, po wygraniu Mistrzostw Świata, Romário odmówił powrotu do treningów razem z kolegami. Ostatecznie pojawił się w klubie ponownie z 23-dniowym opóźnieniem. Brazylijski napastnik, który odbył wiele podróży do swojej ojczyzny, wymusił w końcu transfer do Flamengo, który doszedł do skutku po porażce 0-5 na Santiago Bernabéu.

Na dodatek holenderskiego szkoleniowca oskarżono o działanie w prywatnych interesach kiedy zdecydował się włączyć do pierwszego zespołu swojego syna Jordiego i zięcia Jesúsa Mariano Angoya, który nie dostał zbyt wielu szans. Z kolei Jordi Cruyff dał powody swojemu ojcu aby można nazwać go rewelacją sezonu. Roger García i Luis Cembranos zadebiutowali pod koniec sezonu ligowego.

Jedynym trofeum jakie Barcelona Cruyffa wywalczyła w tym sezonie był Superpuchar Hiszpanii, w którym pokonała Zaragozę. Ligę Barça zakończyła na czwartym miejscu mając dziewięć punktów mniej od Realu Madryt. W ostatniej kolejce rzutem na taśmę Barcelona zagwarantowała sobie grę w Pucharze UEFA.

Stoiczkow, który otrzymał Złotą Piłkę, poważnie naraził swoją pozycję w szatni po tym jak w jednej z wypowiedzi udzielonej przebywając w swojej ojczyźnie skrytykował kolegów z zespołu.

W Pucharze Europy Barça odpadła z PSG w ćwierćfinale, a w Copa del Rey już w 1/8 finału przeciwko Atlético Madryt.

Osiągnięcia w sezonie 1994/1995:

– Supercopa
– 4. miejsce w Lidze
– ćwierćfinał Pucharu Europy
– 1/8 finału Copa del Rey

Zobacz także:

Transfery Barçy: 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993

Źródło: MundoDeportivo.com