Czerwony spektakl: FC Barcelona 2-1 Atlético Madryt

Blaugrana uczyniła duży krok w kierunku mistrzostwa. Mimo iż to spotkanie praktycznie jeszcze o niczym nie przesądza to jednak to zwycięstwo jest na wagę złota. Martwi tylko to, że Atletico grając w dużym osłabieniu potrafiło zagrozić podopiecznym Enrique. Barca w drugiej połowie spuściła z tonu i nie potrafiła postawić tej przysłowiowej kropki nad i. Można to tłumaczyć tym, że chcieli odetchnąć z myślą o Pucharze Króla. Aczkolwiek wynik był niepewny i jeśli ekipa Simeone by trafiła na remis. Wtedy mogliby żałować, że nie przycisnęli w odpowiednim momencie. Bravo bardzo pewny w tym meczu. Kilka interwencji naprawdę solidnych. Pique świetne spotkanie. Udowodnił, że bardzo mu zależało w tym meczu i pokazał się z dobrej strony. Javier dosyć porządnie, ale zachowanie w kierunku Augusto godne do naśladowania. Cały Szefuncio. Dani był aktywny, ale w defensywie się mizernie spisywał. Mimo to gorzej zagrał Jordi, którego trzeba winić za straconego gola. Plus za grę w ofensywie oraz asystę do Messiego, który rozegrał idealne spotkanie. Generalnie mógł jeszcze trafić więcej niż jedną bramkę, ale zabrakło szczęścia. Wielki plus za pracę w defensywie. Odetchnąłem z ulgą kiedy okazało się, że nic mu nie jest. Luis zdecydowanie przesadził. Takie zachowanie jest nie na miejscu. Zresztą Godin wcale nie lepszy. Suarez rozegrał naprawdę niezwykłe spotkanie. Genialnie się zachował w tamtej sytuacji i trafił bramkę jak się później okazało na wagę zwycięstwa. Neymar był aktywny i wiele razy musiał znieść twardą a zarazem brutalną grę z strony Atletico. Busi przyzwoity mecz, ale również zaliczył sporo strat oraz niedokładnych zagrań po których ekipa Cholo znów odzyskiwała piłkę. Ivan zagrał słabo, ale cała linia pomocy nie była najwyższych lotów w tym meczu. Atletico cały czas napierało. Don Andres także nie zagrał wielkiego meczu. Wiele podań niedokładnych oraz nie potrafił się wstrzelić. Trzeba jednak pochwalić postawę w defensywie w niektórych sytuacjach. Arda dał dobrą zmianę. Szkoda, że w tamtej sytuacji zabrakło tej odrobiny szczęścia, bo mógł trafić do siatki. Ten wieczór na Camp Nou był dla niego wyjątkowy. Roberto zagrał mądrze na prawej obronie. Podobało mi się to jak publiczność skandowała jego nazwisko. Osobiście mam nadzieję, że chłopak zostanie w Barcelonie na długie lata.