Lato 2004: Samuel Eto”o, nowa dziewiątka

Razem z katalońskim Mundo Deportivo kontunuujemy podróż w przeszłość. W cyklu Transfery Barçy opisujemy kto przybył na Camp Nou, a kto opuścił nasz klub, podsumowujemy także krótko osiągnięcia Barçy w danym sezonie. To bardzo dobra okazja do zapoznania się z trochę starszymi faktami dotyczącymi historii klubu.

Zakup nowej „9” był tematem przewodnim okładek katalońskich dzienników sportowych przez całe lato. Samuel Eto”o, związany wcześniej z Mallorką i Madrytem, został wybrany przez sekretariat techniczny na zawodnika odpowiedniego do tej roli. Do zespołu Rijkaarda dołączyli też Deco i Giuly, którzy całkowicie zmienili dynamikę gry.

Przyszli:

– Samuel Eto”o, z Realu Mallorca, za 24 mln euro
– Deco De Souza, z Porto za 18 mln euro
– Ludovic Giuly, z Monako za 6,7 mln euro
– Juliano Belletti, z Villarreal za 3,6 mln euro
– Sylvinho Mendes, z Celty za 1,5 mln euro
– José Edmilson, z Olympique Lyon za 8 mln euro
– Henrik Larsson, wolny transfer z Celtiku Glasgow
– Lionel Messi, z rezerw
– Damià Abella, z rezerw

Odeszli:

– Michael Reiziger, do Middlesbrough
– Philip Cocu, do PSV
– Edgar Davids, do Juventusu
– Javier Saviola, do Monako
– Luís García, do Liverpoolu
– Rüstu Reçber, do Fenerbahçe
– Luis Enrique, na emeryturę
– Patrick Andersson, do Malmö
– Patrick Kluivert, do Newcastle
– Ricardo Quaresma, do Porto
– Roberto Bonano, do Alavés
– Sergio García, do Levante

Joan Laporta i Txiki Begiristain w drugim sezonie panowania ich zarządu zakończyli kompletowanie składu. Latem 2004 roku Barça postanowiła nie przedłużać kontraktów z Reizigerem i Cocu, a Rijkaard przekazał Overmarsowi i Kluivertowi, że nie będzie na nich liczył. Davids powrócił po wypożyczeniu do Juventusu, Saviola został wypożyczony mimo uzyskania hiszpańskiego obywatelstwa, a Quaresma został włączony w transfer Deco. Luis Enrique, kapitan w poprzednim sezonie, po ośmiu latach w Barcelonie zdecydował się na zakończenie kariery.

W sumie FC Barcelona wydała 67,5 miliona euro na zakupienie siedmiu zawodników. Głównym bohaterem tego lata był oczywiście Kameruńczyk Samuel Eto”o. Jego transfer miał kilka różnych odcinków, gdyż Real Madryt posiadał 50% praw do zawodnika i w każdej chwili miał wpływ na losy zawodnika. Laporta doszedł jednak do porozumienia z trenerem Madrytu i Eto”o przeszedł do Barcelony. W dniu swojej prezentacji Kameruńczyk oświadczył, że: „nie jestem z tych, którzy obiecują 50 goli w sezonie. Mogę obiecać, że na pewno będę biegał jak czarny, aby potem móc żyć jak biały”.

Deco i Giuly, odpowiednio mistrz i wicemistrz ostatniej edycji Ligi Mistrzów, wnieśli świeży powiew w grę zespołu. Wraz ze swoim przybyciem na ławkę trenerską, Rijkaard postawił na formację 4-3-3 i styl gry oparty na posiadaniu piłki i wywieraniu presji na obrońcach rywali. Przybycie Larssona za darmo gwarantowało kolejne gole, a Belletti, Sylvinho i Edmilson, to zawodnicy z renomą, którzy za niewielkim kosztem skompletowali resztę składu.

Innym „wielkim transferem” był Lionel Messi. Argentyńczykowi dane było zadebiutować w pierwszym zespole pod wodzą Franka Rijkaarda w wieku 17 lat. Było to derbowe spotkanie z Espanyolem na Estadi Olimpic de Montjuïc.

Po pięciu chudych latach FC Barcelona w końcu wygrała Ligę po raz pierwszy od sześciu sezonów. Mimo ciężkich kontuzji, których doznali Motta, Edmilson, Larsson i Gabri, który ucierpiał na zerwanie więzadeł w kolanie, cały zespół zachwycał swoją grą. Barcelona zapewniła sobie mistrzostwo na dwie kolejki przed końcem sezonu ligowego. Remis 1-1 w meczu z Levante przypieczętował pierwszy tytuł ery Laporty.

W Lidze Mistrzów natomiast nastąpiło pierwsze starcie Barçy i Mourinho. Prowadzący Chelsea Londyn Portugalczyk pokonał Barçę w 1/8 finału. Ronaldinho zaliczył porywający występ na Stamfrod Bridge, ale to nie wystarczyło, a Barcelona doznała porażki 4-2. W pierwszym meczu na Camp Nou Maxi López, pozyskany zimą z River Plate, dał Barçy przewagę, zdobywając gola na 2-1.

Ponownie szczęścia zabrakło w Copa del Rey – Barcelonę wyeliminował Gramenet. Podopieczni Rijkaarda zapłacili cenę za niewykorzystane sytuacje i odpadli z rywalizacji o pierwszy puchar w tym sezonie.

Osiągnięcia w sezonie 2004/2005:

– 1. miejsce w Lidze
– 1/8 finału Ligi Mistrzów
– pierwsza runda Copa del Rey

Zobacz także:

Transfery Barçy: 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003

Źródło: MundoDeportivo.com