Brazylijska constelaçao blaugrana

Nadal głośno jest o zainteresowaniu FC Barcelony Neymarem, który może stać się kolejną brazylijską gwiazdą w Blaugranie. Jednak ślady jego rodaków w Barçy sięgają początków Klubu.

Dani Alves symbolizuje jak nikt inny ducha Brazylii w obecnej Barçy. Utalentowany, otwarty, skuteczny, kreatywny… Adriano i Maxwell obracają się wokół niego, a Thiago i jego brat Rafinha z każdym kolejnym razem błyszczą coraz mocniej w tej constelaçao blaugrana w oczekiwaniu na, być może już kolejnego lata, potwierdzenie przybycia nowego talentu, napastnika Santosu, Neymara.

To jednak nic nowego w can Barça, gdzie grało już 35 Brazylijczyków. Niektórzy to prawdziwi pionierzy, odległe gwiazdy już wymarłe, jak zapomniani Fausto dos Santos, Jaguaré Becerra, czy Lucidio Batista da Silva, a które broniły barw Barcelony w latach 30. XX wieku. Inni to prawdziwe supernowe, talenty, które zachwycają świat. Evaristo, samba zespołu Hlenio Herrery, Kubala i Suárez; Romario, mag Dream Teamu i Rivaldo, geniusz sam w sobie, który w pojedynkę podtrzymywał upadającą Barçę na początku XXI wieku, i który w wieku 40 lat jeszcze chce grać w piłkę, czy Ronaldinho, który ożywił uśmiech i futbol. Tak samo nie możemy zapominać o Ronaldo, krótkotrwałej gwieździe, która oczarowała Camp Nou w ciągu jednego sezonu.

Oprócz tych gwiazd, barcelonismo cieszyło się blaskiem takich graczy jak Giovanni Silva, Sonny Anderson, czy Deco de Souza, graczy kompletnych, którzy wnosili wiele jakości do zespołów, w których grali. A satelity światła, rodowici Brazylijczycy, którzy swój talent i profesjonalizm przywieźli z ojczyzny: Sylvinho, Belletti, Edmílson…

Oczywiście, nie wszyscy Brazylijczycy w Barcelonie pisany był sukces. Niektórzy naznaczeni byli pechem, inni zaś w wyniku problemów paszportowych nigdy nie mogli nawet biegać po murawie Camp Nou. Inni zostali w mgławicy, jak Rochemback, Geovanni, czy Bio albo w cieniu mitycznego Roberto „Dinamíty”. Inni zostali pochłonięci przez nieubłagane prawo futbolu, jak Triguinho, Marcello, Keirrison, czy Cleo, prawdziwe czarne dziury na niebie Barçy.

Źródło: Sport.es