Nie każdy z dnia na dzień staje się piłkarską gwiazdą. Pomimo wszystko chłopiec z Fuentealbilla żyje nieco w cieniu swoich kolegów z zespołu.
W rodzimym kraju wołają na niego „Don Andrés”, ponieważ w 116. minucie strzelił bramkę reprezentacji Holandii na Mistrzostwach Świata rozgrywanych w RPA. Jego trafienie zapewniło końcowy triumf Hiszpanii, a on sam podczas pierwszych spotkań La Liga był nagradzany owacjami na stojąco, wyjątkiem był jednie Kraj Basków. Ale zacznijmy od samego początku…
Andrés Iniesta Luján urodził się 11 maja 1984 roku w Fuentealbilla miasteczku należącym do regionu Albacete w prowincji La Mancha. Do FC Barcelony dołączył w 1996 roku (miał wówczas 12 lat) po turnieju w Brunette, gdzie występował w zespole Albacete Balompié. Od samego początku był bardzo skromny. Po przenosinach do Barcelony niezwykle tęsknił za swoją rodziną, lecz postanowił pozostać w La Masii. Jego idolem był Pep Guardiola, którego plakat wisiał w pokoju małego Iniesty. Szybko okazało się, że młodzieniec ma wielki talent do gry. Gdy miał 16 lat został zaproszony na treningi pierwszej drużyny. „Ten dzieciak wyśle nas wszystkich na emeryturę”, powiedział wówczas Pep Guardiola w rozmowie z Xavim Hernándezem. Patrząc w przyszłość trudno z nim się nie zgodzić. Iniesta w drużynach juniorskich błyskawicznie przechodził przez kolejne sekcje klubu, dlatego z czystym sumieniem można powiedzieć, że jest wychowankiem Dumy Katalonii (pomimo, iż nie jest Katalończykiem). Od sezonu 2000/ 2001 został włączony do kadry FC Barcelony B, a 22 grudnia 2001 roku, znalazł się na ławce rezerwowych w ligowym spotkaniu z Espanyolem.
W pierwszym zespole zadebiutował 29 października 2002 roku, pod wodzą Louisa van Gaala w spotkaniu z Club Brugge w ramach Ligi Mistrzów. Iniesta otrzymał szansę gry w wyniku kontuzji podstawowego rozgrywającego drużyny – Xaviego. Dzięki absencji „mózgu” FC Barcelony, mógł pokazać swoje umiejętności całemu piłkarskiemu światu. Od sezonu 2003/2004 Iniesta stał się członkiem pierwszego zespołu Dumy Katalonii. W latach 2004/ 2005 wystąpił w 37 z 38 spotkań ligowych, był to najlepszy wynik z całego zespołu (wchodził przeważnie jako zmiennik Xaviego). Rok później kontuzji doznał Xavi, co ułatwiło Inieście grę w pierwszym składzie FC Barcelony. Młodzieńca bardzo wychwalał ówczesny trener Frank Rijkaard, z którym Duma Katalonii wygrała Ligę Mistrzów oraz zdobyła mistrzostwo Hiszpanii. 22 sierpnia 2006 roku, Iniesta jako kapitan drużyny podniósł w górę trofeum Joana Gampera po zwycięstwie 4:0 nad Bayernem Monachium.
Kiedy w 2007 roku zespół opuścił Ludovic Giuly, Hiszpan zamienił swój dotychczasowy numer 24 na 8. 19 lipca 2007 roku hiszpański dziennik Marca łączył Iniestę z przejściem do Real Madryt, którzy rzekomo byli skłonni zapłacić 60 000 000 euro. Hiszpan jeszcze tego samego dnia odpowiedział: „Jestem bardzo zaskoczony, nic o tym nie wiedziałem. Nie ma mowy o przenosinach do Madrytu. Chciałbym pozostać w Barcelonie, aż do piłkarskiej emerytury”. 25 stycznia 2008 roku przedłużył swój kontrakt do 2014 roku wraz klauzulą wykupu wynoszącą 150 milionów euro. We wrześniu 2008 roku, po odejściu byłych wice-kapitanów (Ronaldinho do Mediolanu i Deco do Chelsea), FC Barcelona zdecydowała się na wybór ich następców. Iniesta został wybrany trzecim wice kapitanem, przed nim znajdowały się takie osobistości jak: Carles Puyol , Xavi i Victor Valdés. Co ciekawe cała czwórka była wychowankami Dumy Katalonii. W październikowym spotkaniu w ramach Ligi Mistrzów z FC Basel na Camp Nou, Iniesta odniósł kontuzję, która pierwotnie miała wyłączyć go z gry na 6 tygodni. Ostatecznie pojawił się na boisku dopiero 3 stycznia 2009 roku. Wszedł wówczas na boisko w 65 minucie spotkania z Realem Mallorca, zdobywając zwycięskiego gola. Miesiąc później w meczu z tym samym przeciwnikiem zagrał 250. spotkanie w barwach FC Barcelony.
6 maja 2009 roku zagrał w pamiętnym spotkaniu Ligi Mistrzów z Chelsea Londyn. Była już 91. minuta, Barcelona powoli żegnała się z nadzieją udziału w wielkim finale tych elitarnych rozgrywek. Jednak piłkę przed polem karnym futbolówkę dostał Iniesta i z pierwszej piłki, oddał strzał, dzięki któremu wszyscy kibice FC Barcelony zwariowali ze szczęścia. Blaugrana zakwalifikowała się tym samym do finału Ligi Mistrzów. Nikt nie spodziewał się takiego obrotu sprawy. 4 dni później Iniesta odniósł kolejny uraz w meczu z Villarreal na Camp Nou. Jednak udało mu się wystąpić w finale Ligi Mistrzów z Manchesterem United, który odbył się 27 maja 2009 roku. Barcelona ostatecznie i tym razem okazała się lepsza od rywali.Po tym spotkaniu na temat Iniesty wypowiedziało się kilka znanych osobistości m. in. Sir Alex Ferguson: „Nie mam obsesji na punkcie Messiego. Zdecydowanie wyżej cenię umiejętności Iniesty. On jest fantastyczny, swoją grą sprawia ogromne możliwości dla zespołu. Jego talent jest niesamowity. Jest niezwykle ważny dla Barcelony”. Natomiast Wayne Rooney nazwał Iniestę najlepszym piłkarzem na świecie. Po zakończeniu sezonu koledzy ofensywnie nastawionego pomocnika namówili go, aby napisał książkę. W efekcie powstało dzieło pod tytułem „Andrés Iniesta – Rok w raju”.
Czy ktoś taki jak Iniesta jest w stanie ukryć się przed światem? Okazuje się, że tak! W swojej biografii wspominał, iż kilkakrotnie w restauracji został wzięty za jednego z kelnerów. Co prawda w przeciwieństwie do Cristiano Ronaldo, Hiszpan nie należał nigdy do osób, które znajdują się na pierwszych stronach gazet. O ile w świecie poza futbolowym jest kiepsko rozpoznawalny, o tyle na boisku nikt nie podważa jego umiejętności.
18 października 2009 roku, Iniesta znalazł się na liście 30 kandydatów do zdobycia Złotej Piłki. Był również nominowany do nagrody Piłkarza Roku obok Lionela Messiego i Xaviego Hernándeza. Ostatecznie wygrał Argentyńczyk, a Iniesta zajął piąte miejsce z 134. głosami. 27 listopada 2009 roku postanowił przedłużyć swój kontrakt do 2015 roku, klauzula wykupu została podniesiona ze 150 do 200 milionów euro.
Andrés Iniesta znalazł się także w składzie Hiszpanii na Mistrzostwa Świata w RPA. W 116. minucie finałowego meczu z Holandią strzelił jedyną bramkę, dającą jego reprezentacji końcowy triumf. Tego gola zadedykował Danielowi Jarquemu, byłemu kapitanowi Espanyolu Barcelona, który zmarł 9 sierpniu 2009 roku na zawał serca. Pokazał wówczas koszulkę z napisem „Dani Jarque: siempre con nosotros” („Dani Jarque: Zawsze z nami”). Pamiątkowa koszulka została wmurowana w stadion Espanyolu. Iniesta był jednym z trzech finalistów do zdobycia Złotej Piłki w 2010 roku (zwyciężył Messi przed Iniestą i Xavim).
Styl gry
Podobnie jak jego kolega z La Masii Cesc Fàbregas, Iniesta pierwotnie rozpoczął swoją karierę jako defensywny pomocnik. Na szczęście jego balans, kontrola piłki oraz zwinność sprawiła, że trenerzy postanowili przeklasyfikować go na ofensywnego pomocnika. Vicente del Bosque opisał go jako piłkarza kompletnego: „On może zarówno atakować jak i bronić”. Frank Rijkaard natomiast powiedział o nim: „Grał jako fałszywy skrzydłowy, środkowy pomocnik oraz piłkarz ustawiony tuż za napastnikiem i zawsze był doskonały”. Podobnie jak inni zawodnicy z La Masii (Guardiola, Xavi, Iván de la Peña), Iniesta jest niesamowicie kreatywny, potrafi dyktować tempo gry. Jego doskonała postawa sprawiła, iż dorobił się wielu przydomków zaczynając od iluzjonisty, mózgu, czy anty galaktycznego (w odpowiedzi do galaktycznego Realu) na Don Andrésie kończąc.
Osiągnięcia
FC Barcelona: La Liga: 2004-05 , 2005-06 , 2008-09 , 2009-10 , 2010-11, Copa del Rey: 2008-09, Superpuchar Hiszpanii: 2005 , 2006 , 2009 , 2010 , 2011, Liga Mistrzów: 2005-06 , 2008-09 , 2010-11, Superpuchar UEFA: 2009 , 2011, Klubowe Mistrzostwa Świata: 2009 , 2011
Hiszpania: Mistrzostwo Świata: 2010, Mistrzostwo Europy: 2008, Mistrzostwo Europy U-19: 2002, Mistrzostwo Europy U-17: 2001.
Indywidualne: Drugie miejsce w plebiscycie Złota Piłka FIFA: 2010, Jedenastka roku wg UEFA: 2009, 2010, 2011, Piłkarz roku w Hiszpanii: 2009, Najlepszy ofensywny pomocnik w Hiszpanii: 2009, 2011, FIFA World Cup All-Star Team: 2010, Nagroda księcia Asturii: 2010.
Odznaczenia
Złoty medal Królewskiego Orderu Zasługi w dziedzinie sportu: 2011
Życie osobiste
Od 2008 roku Iniesta jest związany z Anną Ortiz. 3 kwietnia 2011 roku na świat przyszła ich córka Valeria.
Źródło: własne, bbc.co.uk