Sezamie otwórz się Barçy

Sukces Guardioli w Barcelonie był zbudowany na filozofii gry, która może być określana jako „zamknięte” podejście. Podstawową ideą było utrzymywanie piłki daleko od bramki Victora Valdésa i trzymanie się pozostałej części drużyny tak blisko jak tylko to możliwe, wspierając grę piłką. Posiadanie piłki było tracone w przypadku wysokich piłek, a odległości między zawodnikami Barçy były minimalizowane za każdym razem.

 

Jest to główna różnica, Tito Vilanova preferuje bardziej „otwarty” styl gry. Choć jest jeszcze zbyt wcześnie, by powiedzieć z pewnością, że Barça prezentuje nowy i lepszy styl, który oferuje większość dowolność w przemieszczaniu się na boisku, jednak pierwsze 25 meczów pod wodzą Tito pokazało, że odmienna struktura także prezentuje się dobrze.

 

Po dopasowaniu się wszystkich elementów w pierwszym sezonie, drużyna Guardiola stawała się coraz lepiej ukształtowana. Myślenie naprzód, świeżość, profesjonalność – to właśnie cechowało drużynę Pepa. Jedynym gryzącym problemem był brak organizacji w ataku i potrzeba stania się bardziej skutecznym. Co ciekawe, niektórzy twierdzą, że te same punkty można odnieść do obecnego stanu rzeczy pod wodzą Vilanovy.

 

Najbardziej oczywistą różnicą między sposobem prowadzenia przez dwóch trenerów jest obecne dążenie do bardziej otwartej struktury na boisku, z większymi odległościami pomiędzy liniami i mniejszą ilością gry wewnętrznej. Ma to swoje skutki, które przedstawiają się następująco: zespół bardziej znacząco przechodzi z obrony do ataku, co powoduje lepsze szanse w ataku. Inaczej mówiąc, stwarza przewagę w ataku, pozostawiając większą dziurę w defensywie.

 

Źródło: Marca.com