Ostatnia szansa Alexisa

Alexis Sánchez, czyli „Niño maravilla”, był najlepszym piłkarzem Serie A w 2010 roku, kiedy to bronił barw Udinese. Był napastnikiem, który sporo dryblował, a przy okazji strzelał bramki. Teraz jest jednak cieniem samego siebie i stoi przed ostatnią, wielką szansą. W rewanżu Ligi Mistrzów z AC Milanem, na boisku czy wchodząc z ławki, może zapisać się na kartach historii.

Trenerzy i kadra wcale nie wahają się. Wręcz przeciwnie. Tito oglądając wszystkie mecze, nadal daje mu zielone światło. Zubizarreta błogosławi jego wkład w gole („to daje nam wiele”), a kadra zawodników wciąż w niego wierzy („Jest młody, odważny i wywiera presję na rywalu”).

 

Nie ma tutaj problemu z adaptacją. Alexis po prostu zablokował się, brakuje mu zaufania do własnych umiejętności. Nie potrafi złamać tej blokady, a niektóre statystyki (cztery gole w tym sezonie przy piętnastu z poprzedniego) powodują, że kibice przestają w niego wierzyć.

 

Jednakże jest na to sposób – chilijski napastnik potrzebuje jednego genialnego występu, wtedy kiedy jest najbardziej potrzebny drużynie, gdzie będzie stwarzał więcej zagrożenia dla rywala. Wtedy może sprawić, że wiara kibiców wróci, że sam zacznie kontrolować piłkę i strzelać.

 

Warto tutaj zaznaczyć, żę Alexis kosztował 26 milionów euro i dodatkowo 11,5 zmiennych. Nie jest mu łatwo i jest to bez wątpienia najcięższy moment w karierze. Co więcej, w Copa del Rey przeciwko Realowi Madryt, sztab szkoleniowy wysłał go na trybuny.

 

W La Liga gra niewiele minut, bo jest mało produktywny. David Villa można powiedzieć, że łatwiej może wywalczyć sobie miejsce w wyjściowej jedenastce, ale fizycznie jest niżej niż Chilijczyk. Alexis potrzebuje bramki, potrzebuje też oklasków.

 

Źródło: MundoDeportivo.com