Abidal: Jestem gotowy do gry

Zawodnik opowiedział jak przyjął wiadomość o swojej chorobie: „Słowo „rak” zawsze budzi negatywne odczucia. Najpierw, gdy rozmawiasz z lekarzami, jesteś przerażony, ale polegasz na nich”. Dodaje, że po usłyszeniu diagnozy, powiedział: „Będę starał się znosić leczenie właściwie, jestem dobrych myśli. To co im powiedziałem, było oznaką, że chcę rozpocząć leczenie jak najszybciej”.

 

Abidal był odważny i nie chciał słyszeć słowa „strach”: „Nie bałem się. Lekarze są profesjonalni, dlatego też na salę operacyjną poszedłem z dużą ufnością”. Powiedział też, jak poinformowani zostali o jego chorobie zawodnicy Barçy: „Najpierw rozmawiałem z Pepem, potem on opisał wszystko pozostałym w szatni. Swoimi słowami chciałem dać im do zrozumienia, że są wypowiedziane przez wojownika”. 

 

„Być może, nieświadomie stałem się symbolem” – tak mówi o reakcjach ludzi na wieść o jego chorobie. W porównaniu z Tito Vilanovą, który również musiał zmierzyć się z taką sytuacją, stwierdził, że: „Mój rak i rak Tito były zupełnie inne, ale dużo rozmawialiśmy ze sobą”. Ironicznie też dodał: „Musieliśmy jakoś dać sobie radę z tą naszą kulą u nogi, miejmy nadzieję, że jest to już poza nami”.

 

Po tym jak dowiedział się o możliwości przeszczepu: „Nie chciałem by przeczep pochodził od żywego dawcy. Chirurdzy powiedzieli mi, że dawcy ponoszą większe ryzyko podczas operacji niż biorcy. Najpierw przeszczepiony miał być płat wątroby od mojego najlepszego przyjaciela, ale lekarze zdecydowali się na mojego kuzyna. To on jest większym wzorem dla ludzi niż ja. Jest gwiazdą. Całe szczęście, że już czuje sie świetnie”. 

 

Éric twierdzi, że jego celem był powrót do gry w piłkę: „Lekarze mieli wiele wątpliwości, czy kiedykolwiek wrócę do zdrowia i tym bardziej do zawodowego grania. Jednak moim celem był powrót na boisko”. 

 

Francuski obrońca opowiedział o kilku, naprawdę ciężkich momentach , które doprowadziły go do myśli o najgorszym: „Ból był tak wielki, tak nie do zniesienia, że poprosiłem lekarzy o wprowadzenie mnie w śpiączkę farmakologiczną. Jednak nadchodzi taki czas, kiedy jesteś w stanie znieść wszystko, aż do granic swoich możliwości. Mam żonę i córki, zrobiłem to dla nich”. 

 

„Z moim kuzynem mogliśmy się porozumiewać tylko przez nagrania video. Czasami ze mną było lepiej, czasem gorzej i z nim tak samo. To było straszne”. O swoim pobycie w szpitalu mówi: „Nie miałem depresji. Ale kiedy jesteś zamknięty w szpitalu – to jest okropne. Czujesz się jak w bunkrze, otoczony z czterech stron ścianami, bez możliwości zobaczenia słońca”. 

 

 

Po otrzymaniu tylu ciepłych i pozytywnych wiadomości od osób dotkniętych chorobą, Abidal wpadł na nowy pomysł: „Chciałbym stworzyć Fundację Érica Abidala, która pomagałaby ludziom po transplantacjach i zwiększyła liczbę żywych dawców”. 

 

Jednym z najpiękniejszych momentów, jakie zapamięta będzie powrót na boisko: „Najbardziej cieszyłem się, z powrotu do gry i to w meczu Ligi Mistrzów, z tego, że znów mogę grać dla fanów i moich kolegów z zespołu”. Dadał też: „Jestem gotowy do gry. Ale teraz wszystko zależy od trenera. Chciałbym grać w Barçy, dopóki zdrowie mi na to pozwoli. Nie mam ofert z innych klubów, ale otrzymałem wiele wiadomości od nich. FC Barcelona potraktowała mnie bardzo, bardzo dobrze”. 

„Ludziom, którzy zmagają się z chorobą, chciałbym powiedzieć „imposible is nothing” (nic nie jest niemożliwe). Trzeba tylko chcieć”.