Xavi: Śmieszą mnie wieści o końcu naszej ery

Rozmowa z Xavim Hernándezem może wprawić każdego w kompleksy, ponieważ uświadamia ci, jak mało wiesz o piłce nożnej, w porównaniu do niego. Tym razem podjął wyzwanie rozmawiając o sytuacji Barçy.

 

Czy to już koniec cyklu, którego tak oczekują w stolicy?

 

Za każdym razem się śmieję, gdy to słyszę. Od kilku lat muszę tego słuchać i jakoś jeszcze to się nie wydarzyło, co może niektórych nie zadowalać. Będziemy odwlekać ten moment. To tak jakbym mówił ci, że umrzesz – ale dobijasz do czterdziestki czy pięćdziesiątki i zadajesz sobie pytanie, czy odniosłeś sukces. Wtedy z ręką na sercu trzeba sobie odpowiedzieć czy miało się rację. To jasne, że każdy, kto nie lubi Barcelony, będzie oczekiwał naszej klęski. My idziemy własną drogą, ciesząc się sukcesami.

 

A co powiesz o słowach Cruyffa w sprawie ewentualnego pojedynku na linii Messi-Neymar?

 

Rozumiem Johana, ale jestem też spokojny, że to się u nas nie wydarzy. Każdy kontroluje swoje ego.

 

Hegemonem w Europie jest teraz Bayern Monachium, prawda?

 

Nie mogę się zgodzić. Mówimy tylko o jednym roku. Z jakiegoś powodu Chelsea wygrała z Bayernem Ligę Mistrzów w poprzednim roku.

 

Nie ma co porównywać! 7-0!

 

Patrzenie na wynik i analiza tylko tego jest zbyt powierzchowna. Musimy przeanalizować przebieg całego dwumeczu, sprawdzić – ja już to zrobiłem. Bayern przeciwstawił nam całą swoją moc, w pełni wykorzystali swoją szybkość w dwóch meczach, wiedzieli bardzo dobrze, jak nas przycisnąć, bronili bez zarzutów. Mieli od nas lepsze tempo i więcej siły. Posiadaliśmy piłkę i w związku z tym nie potrafili nas zdominować. Oczywiście, że powinniśmy byli grać lepiej, ale istnieje też wiele powodów, które mogą wyjaśnić dlaczego ani my, ani Madryt nie dostaliśmy się do finału.

 

Dlaczego?

 

Wojna Barça-Real w tym sezonie była bardzo trudna dla obydwu drużyn. W Niemczech nie jest tak samo, nie ma takiej intensywności pojedynków, bo u nas jest to rywalizacja również historyczna. Ostatnie dwa lata konsekwentnie docieramy do półfinałów. To nie jest zwyczajne. W tym roku odpadliśmy jeszcze w półfinałach Copa del Rey. To było ciężkie przeżycie.

 

Jakie masz rozwiązanie?

 

Tylko jeden mecz w Copa del Rey. Jeśli Federacja chce widzieć więcej hiszpańskich drużyn w Lidze Mistrzów, to powinna nam w tym trochę pomóc. Nie byłoby to złe także dla widowiska, jeden mecz to więcej emocji i motywacji.

 

Będziesz bardzo krytykowany przez niektórych, za swoje poglądy o piłce nożnej. Chcę ci zadać pytanie – wolisz grać dobrze czy wygrywać?

 

Co za bzdurne pytanie.

 

??

 

Nie miałem nic przeciwko, że przegraliśmy Copa del Rey, ponieważ wygraliśmy w pięknym stylu La Liga. Zawsze będę pamiętać Bielsę jako trenera Athletiku – jego styl, filozofię ofensywną, nowy sposób prowadzenia piłki. Ale mogę cię zapewnić, że nie pamiętam nic z wygranej Chelsea rok temu. Nie podoba mi się ich styl gry. Nawet więcej. Ja go nienawidzę.

 

Jednak w tym roku, w pojedynkach z największymi – Realem, Milanem, PSG czy Bayernem, traciliście wyraźnie więcej okazji…

 

Real Madryt na przykład, w Superpucharze na Bernabéu, graliśmy w dziesiątkę i prawie wygraliśmy, chociaż bez jednego zawodnika u nas, Real mógł wygrać i 4:1. W każdym meczu dominowaliśmy, mieliśmy więcej okazji. Wynik zawsze jest ważny, ale nawet jeśli grasz dobrze w 99%, to i tak możesz przegrać. Były też mecze, w których nie graliśmy dobrze, a wygrywaliśmy.

 

Na przykład?

 

Gdy graliśmy w lidze przeciwko Granadzie na Camp Nou, gdy zdobyłem bramkę w ostatniej minucie spotkania. Zdobyliśmy trzy punkty, ale nie byliśmy zadowoleni. Musiałbyś widzieć nasze miny, jak wróciliśmy do szatni – byliśmy źli, chociaż nie przegraliśmy. Można zwyciężać, ale złość na złą grę zabierasz ze sobą do domu.

 

Nie jest jednak źle dostać 1 mln euro za wygranie 100 punktów prawda?

 

Nie byłoby, jeśli byłaby to prawda.

 

Słucham?

 

To co powiedziałem. To nieprawda. Tak jak plotki, że Víctor Valdés ma kontrakt z Monaco, i tysiąc innych podobnych sytuacji.

 

Masz już 33 lat i chyba nadszedł już czas, że będziesz dozował intensywność gry, tak?

 

Już od trzech czy czterech lat słyszę, że powinienem mniej grać. To jasne, że taka jest kolej losu, mam 33 lata i mam już na karku 15 sezonów w pierwszej drużynie, grając zawsze na najwyższym poziomie, na jaki mnie stać. Ale czuje się dobrze i chcę kontynuować prowadzenie walki przez jeszcze kilka lat.

 

 

Źródło: Sport.es