Pol Calvet: Nie ma znaczenia kto strzela

Pol Calvet, urodzony 19 kwietnia 1994 roku w Sant Cugat, nie zagrał ani jednej minuty w meczach z Mirandés i Lugo. Jego szansa na debiut w Segunda División pojawiła się dopiero w spotkaniu z Realem Saragossą, które zakończyło się zwycięstwem Barçy B (1:0).

 

Po meczu, pomocnik rozgrywający swój siódmy sezon w katalońskim klubie, udzielił specjalnie dla Mundo Deportivo krótkiego wywiadu. Opowiedział w nim między innymi o swoim debiucie, a także pierwszych chwilach w rezerwach FC Barcelony.

 

MD: Czy jesteś zadowolony ze swojego pierwszego występu?

 

Pol Calvet: Oczywiście. Do tego debiut w meczu z drużyną taką jak Saragossa był dla mnie nie lada wyzwaniem. To naprawdę silna drużyna. Jestem bardzo zadowolony z mojego występu, bo przecież mogłem pomóc mojej drużynie odnieść drugie zwycięstwo na Mini Estadi.

 

Co według ciebie powinieneś poprawić w swojej grze?

 

Z dnia na dzień muszę być coraz lepszy. Stale się rozwijać. Jestem w trakcie procesu dostosowywania się pod każdym możliwym kątem gry: technicznym, taktycznym, czy też fizycznym.

 

Czy zauważyłeś jakiekolwiek różnice w grze z zespołami młodzieżowymi, a spotkaniem przeciwko byłemu zespołowi La Liga, Saragossie?

 

Tak, różnica jest bardzo wyraźna. Nie chodzi mi tylko o jakość gry przeciwników, ale o meczowe tempo i intensywność… Do tej pory grałem z chłopakami w moim wieku, a teraz przychodzi mi mierzyć się z piłkarzami takimi jak Luis García, Paco Montañés, czy Barkero. Na tym poziomie gry, jeden błąd może kosztować bardzo wiele.

 

Wiedziałeś, że zagrasz od pierwszej minuty?

 

To była niespodziewana informacja. Rozmawiałem w ciągu tygodnia z trenerem i powiedział mi, żebym był przygotowany. Jednocześnie mówił, żebym trenował tak jak do tej pory. Dopiero na godzinę przed rozpoczęciem spotkania dowiedziałem się, że wejdę na boisko od pierwszej minuty meczu.

 

Jakie oczekiwania ma wobec ciebie Eusebio?

 

Przed samym meczem był bardzo konkretny. Mówił, żebym grał spokojnie, a wcześniej radził stanowczo, by trzymać się założeń taktycznych.

 

Jak bardzo jego rady różnią się od tych, których słuchałeś od Vinyalsa?

 

Każdy trener jest na swój sposób inny. Każdy ma własny sposób bycia. Być może z Vinyalsem miałem więcej swobody, gdy chodziło o szukanie miejsca do oddania strzału na bramkę rywala. Eusebio natomiast, przykłada większą wagę do odpowiedniego balansu drużyny i jeżeli któryś z bocznych obrońców włącza się do akcji ofensywnej, należy zabezpieczyć jego pozycję. Niewielkim szczegółem jest też to, że u Vinyalsa grałem na lewej stronie, a teraz gram na prawej. Najważniejsze w tym wszystkim jest jednak to, że obydwaj trenerzy bardzo dobrze przekazują piłkarzowi to, czego od niego wymagają i oczekują.

 

Pierwszego dnia presezonu, kapitan zespołu, Ilie, stwierdził, że to może być ciężki sezon, ze względu na dużą ilość młodych piłkarzy w zespole. Zgadzasz się z tym stwierdzeniem?

 

To będzie trudny rok dla wszystkich, którzy przyszli z Juvenilu. Chodzi tu jednak o pokonywanie przeciwności, w czym bardzo pomagają nam piłkarze z większym doświadczeniem.

 

Poza Espinosą i Babunskim, na twojej pozycji mogą jeszcze grać Edu Bedia i Denis Suárez. Potrafisz powiedzieć, czym się wyróżniają?

 

Edu zdecydowanie wyróżnia jego technika i jego znakomita lewa noga. Z pewnością wniesie też do zespołu doświadczenie. Jeżeli chodzi o Denisa, wyróżniłbym jego komunikatywność i zdolność do wyprzedzania.

 

Bardzo łatwo przychodzą ci sytuacje podbramkowe. Masz jakiś cel jeśli chodzi o liczbę goli na obecny sezon?

 

Ubiegły rok był bardzo dobry pod względem strzelonych goli, ale ani wtedy, ani teraz nie ustalałem żadnej konkretnej liczby. Dla mnie liczy się bycie elementem akcji bramkowej. To kto strzeli nie ma najmniejszego znaczenia.

 

Postrzegasz Camp Nou jako marzenie, czy raczej coś realnego?

 

Camp Nou jest nadzieją każdego piłkarza cantery. Moim celem na obecny sezon jest dalej rozwijać się w roli piłkarza i jak najlepiej pomóc swojej drużynie. O przyszłość nie ma co się martwić, ona i tak nadejdzie.

 

Czy według ciebie trener z spoza kraju, taki jak Tata Martino, może utrudnić wychowankom grę w pierwszym zespole?

 

Nie wydaje mi się, żeby zmieniło się zbyt wiele. Styl, który przynosi sukcesy nie musi być zmieniany. Nowy trener przybył po to, by wnieść do drużyny swoje umiejętności i dopracować pewne detale. Obecnie trener Martino poznaje wszystkie tajniki klubu.

 

Jesteś z tego samego rocznika co Gerard Deulofeu. Jak ci się wydaje, jak poradzi sobie w Evertonie?

 

Bacznie przyglądam się jego postępom i staram się utrzymywać z nim kontakt jak tylko mogę. Jest jednym z nielicznych piłkarzy, w których prawdopodobnie nigdy nie zwątpię. Posiada nadzwyczajne zdolności. Jego nowy epizod w Evertonie pomoże mu dojrzeć i rozwinąć się jako piłkarzowi, a także człowiekowi.

 

Twoim zdaniem odniesie sukces w Barcelonie?

 

Jeżeli w Evertonie uda mu się poprawić grę zespołową i pracę w obronie to na pewno będzie genialnym zawodnikiem ze wszystkimi atutami do osiągnięcia tego celu. Natomiast, zupełnie inną sprawą jest rozmawiać o miejscu w ataku Barcelony, gdzie zawsze graja najlepsi piłkarze na świecie, tak jak teraz Messi i Neymar.

 

Część piłkarzy, którzy dostają się do Barçy B rezygnuje ze studiów. Jak będzie z tobą?

 

Będę kontynuował studia. Mam zamiar rozpocząć drugi rok nauki na kierunku administracji i zarządzania w Instytucie Chemicznym w Sarriá. Postaram się zdobyć dyplom. Tego uczyła mnie rodzina od dawien dawna. Nie ma nauki, nie ma futbolu.

 

Źródło: MundoDeportivo.com