Głębsze spojrzenie na Gerardo Martino

Spojrzenie na wydarzenia od czasu odejścia Tito Vilanovy i przybycia Argentyńczyka do klubu ze stolicy Katalonii.

 

Gerardo Martino przejął FC Barcelonę po ogłoszeniu przez Tito Vilanovę rezygnacji ze stanowiska trenera pierwszego zespołu z powodów zdrowotnych. W tym miesiącu, w Barça Magazine ukazał się artykuł, który głębiej przyjrzał się temu dlaczego klub zdecydował, że to właśnie Martino zastąpi Vilanovę, od momentu kiedy prezydent Sandro Rosell wysunął jego nazwisko szczyt listy życzeń, po to jak Andoni Zubizarreta podjął decyzję, że Argentyńczyk naprawdę jest najlepszą opcją.

 

Proces selekcji był krótki ale bardzo skrupulatny. Futbol był w nim oczywiście priorytetem. Zubizarreta rozpoczął od definicji trenera jakiego, jego zdaniem, potrzebował klub i zawęził obszar poszukiwań do czterech nazwisk przed ewentualnym kontaktem z możliwymi kandydatami. W przypadku Martino, dyrektor sportowy rozmawiał z trenerami, piłkarzami i innymi dyrektorami piłkarskimi, którzy pracowali lub byli z nim blisko.

 

Gorliwy wielbiciel Guardioli i Tito

 

Tata przebywał w tamtym czasie w swoim rodzinnym mieście, Rosario, relaksując się po intensywnym sezonie z Newells, drużyną, z którą wygrał mistrzostwo Argentyny i doszedł do półfinałów Copa Libertadores. Ogłosił już, że ma zamiar opuścić Newells z końcem sezonu, ale został z drużyną do końca kampanii. Real Sociedad już wtedy wyraził zainteresowanie, ale kwalifikacja Newells do finałowej czwórki w mistrzostwach kontynentalnych oznaczałaby jego niedostępność podczas presezonu i ostatecznie sprawa zakończyła się na samym zainteresowaniu.

 

Martino był gorliwym wielbicielem Barçy pod wodzą Pepa Guardioli i Tito Vilanovy i regularnie oglądał mecze w telewizji, skąd wiele nauczył się o ofensywnym stylu gry zespołu, kombinacji futbolu i posiadania piłki. Zubizarreta doszedł do wniosku, że Tata był „trenerem z podobnym stylem do naszego własnego. Uczył swoje drużyny grać w ten sam sposób i w rezultacie były one dobrymi konkurentami… Według mnie, wydawał się dobrym trenerem pod względem taktycznym”.

 

14 miesięcy wcześniej, kiedy był na wakacjach w Barcelonie, Tata wraz z synem rzeczywiście odwiedzili Cam Nou Experience jako turyści. Cieszyli się także muzeum i możliwością stania na boisku i siedzenia na ławkach rezerwowych, wtedy jeszcze bez najmniejszej myśli o tym, że w przyszłości Gerardo Martino będzie faktycznie człowiekiem obserwującym grę na boisku z tego właśnie miejsca w niedalekiej przyszłości.

 

Proces selekcji

 

Zubizarreta przeszedł do wyjaśnienia, że on i wiceprezydent do spraw sportowych, Josep Maria Bartomeu, zadali Martino serię pytań podczas długich rozmów, które odbywali drogą telefoniczną. Był pytany o sprawy od piłkarskich taktyk, po sprawy rodzinne i od jego metod pracy po sposób w jaki lubi komunikować się z załogą i piłkarzami. Zubizarreta cały czas robił notatki. Wspomina, że „byłem pod wrażeniem jego elastyczności, tego jak rozumiał, że jest to wyjątkowa sytuacja i jak musiałby się wpasować w nasz styl prac. Byłem zaskoczony ilością empatii jaką wkładał w rozmowy z poszczególnymi piłkarzami, w szatni. Mogłem wyczuć, że jest człowiekiem, który żyje futbolem razem ze swoim zespołem”.

 

Połączenie Rosario-Barcelona

 

Istnieje ciekawe historyczne połączenie pomiędzy miastem Taty, Rosario, oraz FC Barceloną. Nie mniej, niż ośmiu byłych i obecnych piłkarzy Barçy urodziło się w tym mieście lub grało w tamtejszych klubach. Ale historyczne i kulturowe połączenie sięga głębiej, a jednym ze świadectw tego jest duża ilość budynków odzwierciedlających katalońską modernistyczną szkołę architektury w centrum Argentyńskiego miasta.

 

Źródło: FCBarcelona.cat