Wywiad z Markiem Bartrą dla Sportu

W Barcelonie spędził w sumie dwanaście sezonów, gdzie przygotowywał się fizycznie i psychicznie do odniesienia sukcesu w barwach Blaugrany. Dziś ma 22 lata, ale jest znacznie dojrzalszy. „Najlepszą rzeczą, którą ma, jest mentalność”, powiedział Tata Martino i nie pomylił się.

Wprawdzie istnieją od tego wyjątki, ale większość juniorów ma prawdziwą obsesję na punkcie odniesienia sukcesu w Barçy. Dlaczego?

Myślę, że to przychodzi z czasem, przynajmniej tak to było w moim przypadku, po wielu latach spędzonych tutaj. W rzeczywistości walka zaczyna się od małych, założonych celów, wspinania się od kategorii do kategorii… Ostatnią z nich jest pierwszy zespół i to jest celem. Na początku jest to jak hobby, ale później zmienia się to w prawdziwy cel. A kiedy już go doświadczysz, nie chcesz tego zmarnować.

Dostawałeś oferty znacznie lepsze ekonomicznie od Twojej obecnej sytuacji i silniejsze pod względem sportowym. Nie przekonało Cię to?

 

Nie, ponieważ tutaj zawsze wierzono we mnie, w moje możliwości, wiedziałem, że będzie to mnie dużo kosztować, aby się tu dostać, ale ja jestem świadomy, że jeśli chcę odnieść tu sukces, to muszę być cierpliwy. Rozmawiałem z kolegami, ludźmi, którzy mnie otaczają. Oni zachęcają mnie do tego, mówiąc, że jeśli moim celem jest pobyt w Barçy, powinienem iść do przodu, kierować się ku niemu.

 

Dlaczego jesteś taki pewien, że odniesiesz sukces w Barçy?

 

Nie wiem, myślę, że to profil Barçy, sprawia, że chcę wciąż grać i grać… Czasem przychodzi moment, w którym być może masz ochotę grać więcej, a pozwalają ci na to inne zespoły, do których mogę odejść, ale moje myśli zawsze były przy Barçy.

Innymi słowy, nigdzie nie jest tak jak tutaj.

 

Cóż, to jest tak, że nigdy nie grałem gdzieś indziej na tym poziomie i nie wiem, jak tam jest. Jednak wiem, że jeśli wykorzystam okazję, jaka jest tutaj, to będę mógł iść dalej. Na ten moment wszystko układa się dobrze.

 

Co więc poszło nie tak?

 

Cóż, nie ukrywam, że były też trudne czasy, ale jest coś, co sprawiło, że teraz jestem silniejszy. Jestem też bardziej dojrzały, a to wszystko zależy również od tego. Nie tylko teraz, ale wiem, że nikt nie da mi niczego za nic. Myślę, że dzięki temu będę silniejszy.

 

Prawdą jest, że aż do ostatnich lat w Juvenil nie byłeś stałym elementem.

To jest to, o czym mówiłem już wcześniej – to wszystko wiele mnie kosztowało i zawsze coś traciłem. Zawsze starałem się dobrze wykonywać swoją pracę w Juvenil, w Cadete… Co by było gdybym stracił tę cierpliwość w pierwszym zespole? Przecież to jest miejsce, gdzie naprawdę chciałem odnieść sukces.

 

Ale nigdy nie czułeś, że ktoś postępuje nieuczciwie w stosunku do Ciebie?

 

Nie jest łatwo, ponieważ każdy stara się o miejsce w podstawowej jedenastce i o minuty, kiedy widzisz, że nic się nie układa… Ale mam na to dwa sposoby – zejście na dół i ćwiczyć pomimo braku chęci. Wręcz przeciwnie – ja nadal wierzę, że można grać albo trenować, aby coś osiągnąć. Ja zdecydowałem się na to drugie.

 

Czy wolisz wyjaśnienia czy zapewnienia?

 

Ani jedno ani drugie. Najlepsza na boisku jest cisza i praca. Nic nie mówić tylko pracować. Rozmawiamy na boisku, podczas treningów. Jestem świadomy gdzie jestem i jaką mam konkurencję. Myślę, że te spotkania, które rozegrałem były dobre i trener wie, że może na mnie liczyć. Spędziłem rok z pierwszą drużyną i to mi wiele pomogło dojść tutaj, gdzie teraz jestem.

 

Grałeś, bo nie było innego wyjścia?

 

Słyszałem takie opinie, ale myślę, że gdyby chciano, to można by wykonać inne ruchy. Można było kogoś sprowadzić, ale tego nie zrobiono. Ja ciągle jestem tutaj. Gdy Mascherano doznał kontuzji, trener nie zastanawiał się dwa razy, ale zaufał mi.

 

Czy jesteś gotowy, aby wrócić na ławkę?

 

Tak powiedziałem , wiem na czym stoję. Dzisiaj jestem na górze, jutro mogę być na dole. Wiem, że powinienem tak samo prezentować się na każdym treningu. Tata pokazał, że rotacje są dobre i kiedy wszyscy grają dobrze, może wystąpić jeden albo drugi. Ważne jest, aby utrzymać odpowiedni poziom. To daje bezpieczeństwo zespołowi i pozwala ci podwyższać poziom.

 

Ale Mascherano i Puyol są bliscy powrotu do gry, więc Ty możesz stracić swoją obecną rolę…

 

Ale to dobrze dla zespołu, że wraca Mascherano, Puyol, także Leo… Udało nam się utrzymać poziom bez nich, a to oznacza, że możemy być jeszcze lepsi. Nie biorę tego za zagrożenie, ale za coś bardzo dobrego dla naszej drużyny.

 

Ludzie są zaskoczeni Twoimi występami.

 

Ludzie kojarzą mnie z występów w zespole rezerw, reprezentacji, ale niektórzy nigdy wcześniej mnie nie widzieli. Dopiero teraz zaczynają widzieć, jak ja gram. To mi nie przeszkadza, bo ja zawsze myślę o tym, aby się poprawiać.

 

Co widzisz, kiedy patrzysz wstecz?

 

Czuję, że robiłem dobre, a nie złe rzeczy. Zawsze starałem się wiele nauczyć od innych. Pamiętam swoje pierwsze lata w Juvenil. Właśnie wtedy nauczyłem się cierpliwości i wiedzy o tym, jak stawić czoła każdej sytuacji.

 

Czy jesteś tym samym piłkarzem, którym byłeś przed skończeniem 22 lat?

 

Myślę, że do tego potrzebne są spotkania. To jest odpowiednie, aby zachować ciszę. Nawet dla siebie, nie tylko dla ludzi czy trenera, bo wiem, że nie muszę nim niczego udowadniać. Ale ja po prostu chciałem grać, grać w ciszy, spokojnie. Robiłem to bez obciążenia.

 

Także to, że przyszedł Tata i zmienił system i filozofię.

 

Nie rozumiem tej debaty, naprawdę. Najważniejsze jest to, że odzyskujemy swoją najlepszą wersję. Wprowadziliśmy zmiany taktyczne, które sprawiły, że jesteśmy bardziej nieprzewidywalni i staliśmy się praktycznie nie do pokonania. To jest zwykły zdrowy rozsądek, to jest klucz do wszystkiego.

 

Źródło: Sport.es