Messi: Zmieniłbym bieg historii, by zdobyć Puchar Świata

Lionel Messi jest głównym bohaterem książki Martína Castilli i Cristiana Grosso pt. „Messi, el patriota” („Messi, patriota”). Opisuje ona relacje Messiego i innych piłkarzy reprezentacji Argentyny z ich bliskimi – jak na przykład jego matki, Celii, Mascherano, Maradony, a także samego Messiego. Poniżej znajdują się fragmenty książki.

 

Lionel Messi:

 

„Argentyna to mój kraj, moja rodzina i mój sposób na wyrażenie siebie. Ludzie pytają mnie, dlaczego nie mówię z hiszpańskim akcentem, to proste: nie chcę. Nie chcę przestawać identyfikować się z moim krajem. To miejsce, do którego chcę wrócić”.

 

„Spodziewałem się gry w reprezentacji Argentyny. Miałem formalny kontakt z reprezentacją Hiszpanii, ale zawsze powtarzałem, że chcę grać razem z moimi rodakami. Kocham Argentynę i czuję się dobrze tylko w jej barwach”.

 

„Zwykle mawiam: zmieniłbym bieg historii, by zdobyć Puchar Świata i dać Argentyńczykom powód do radości. Wierzę, że możemy to zrobić. Jest to cel każdego z nas”.

 

Matka Leo Messiego:

 

„Wszystko, co miało miejsce po jego przejściu do Barçy, jest konsekwencją walki, jaką stoczył Leo, aby się tam dostać. Zapłacił za to wysoką cenę i zasługuje na wszystko, co ma. Jest dobrym człowiekiem, dobrym sportowcem i dobrym synem”.

 

Mascherano o Messim: „Leo ma coś więcej niż osobowość, jego styl nie ma nic wspólnego z krzykiem i nonsensami. Jego postawa oraz cel to bycie przykładem i ma wszystko, co potrzeba, by udowodnić, że zasługuje na to miano”.

 

Maradona o Messim:

 

„Wciąż pamiętam dzień, w którym zostaliśmy wyeliminowany przez Niemców podczas Mundialu w RPA. Widzę, jak Messi płacze z powodu porażki reprezentacji. Podchodzę do niego i mówię, że przed nim jest jeszcze wiele Pucharów, w których będzie miał okazję się zemścić. Były to słowa prosto z mojego serca”.

 

Hugo Tocalli o Messim:

(Hugo Tocalli jest trenerem młodzieżowych argentyńskich drużyn)

 

„Pomijając jego umiejętności, są dwie rzeczy związane z Lionelem, o których nigdy nie zapomnę. Głębokie westchnienie i ulga w momencie, gdy został powołany po raz pierwszy”.

 

Źródło: Weloba.com