Claudio Bravo jest piątym zawodnikiem wcielonym do Barçy 2014/15 Luisa Enrique. Chilijski bramkarz przybył z Realu Sociedad po tym, jak rozegrał świetne spotkania na Mundialu ze swoją reprezentacją. Przybywa teraz do Barcelony po ośmiu sezonach na Anoeta, gdzie stał się ważnym zawodnikiem, drugim obcokrajowcem z największą ilością występów i trzecim bramkarzem w historii klubu, pod względem występów w koszulce baskijskiego zespołu.
Bravo nie jest pierwszym piłkarzem, który zaczął swoją drogę w Realu Sociedad, a później przeszedł do Barçy. Takich piłkarzy było siedmiu. Jednakże minęło 18 lat od ostatniego takiego przypadku, którym był Meho Kodro. Wcześniej byli tacy jak Pello Artola, Bakero czy Txiki Begiristain i oni między innymi mieli bardzo dobre wyniki w Barçy.
Pedro María Artola, ‘Pello’, był pierwszym zawodnikiem zakontraktowanym z Realu Sociedad. Przybył do klubu w czasach, kiedy trenerem był Hans Wesiweiler. Bask był bramkarzem FC Barcelony w latach 1975 – 1984 i zdobył Trofeo Zamora w sezonie 1977/78 po tym, jak wpuścił 23 gole na 28 meczów w La Liga. Artola był spokojnym bramkarzem, nie bardzo wysokim, ale zwinnym i z dobrym refleksem, prawie zawsze w charakterystycznej koszulce zielonej na mankietach i z czarnym kołnierzykiem.
Kolejny baskijski zawodnik, który pojawił się Camp Nou, to pomocnik Periko Alonso. Został wcielony do FC Barcelony po Mundialu w 1982 roku. W pierwszych sezonach w Barcelonie występował w pierwszej jedenastce, zdobył Puchar Króla i Superpuchar Hiszpanii.
Real Sociedad w Dream Teamie
Jednym z najbardziej zapamiętanych transferów z Realu do Barcelony było sprowadzenie Jose Mari Bakero w 1988. Zawodnika ofensywnego i z umiejętnością do poświęceń, który napędzał działanie ataku. Przywódczy, potrafiący zdobywać bramki, Bakero stał się jednym z idoli kibiców Barcelony.
Tamtego lata, w 1988, również doszło dwóch innych zawodników z Sociedad. Do Barçy Johana Cruyffa dołączyli też Txiki Begiristain i López Rekarte.
Begiristain stał się jednym z trzonów ówczesnego zespołu. Txiki bronił katalońskiej koszulki przez siedem sezonów. Grę rozpoczął jako lewoskrzydłowy, co było jego naturalną pozycją, jednakże Cruyff umieszczał go ostatecznie na różnych pozycjach w ataku, ale też w pomocy.
López Rekarte natomiast przybył do Barçy na trzy sezony. W 1989 zdobył Puchar Zdobywców Pucharów, w 1990 Puchar Króla i w 1991 mistrzostwo w La Liga.
Innym przypadkiem był Andoni Goikoetxea, który również został zakontraktowany w 1988 roku, jako młody obiecujący zawodnik, jednak został wypożyczony do Realu Sociedad w zamian za Bakero, Begiristaina i Rekarte. Po wypożyczeniu wrócił na sezon 1990/91. Goikoetxea był jedną z ważnych postaci w zdobyciu mistrzostwa Dream Teamu. Jego cztery sezony w FC Barcelonie były wypełnione tytułami i sukcesami. Zagrał 126 meczów w barwach Barçy, w tym wystąpił w historycznym meczu w Pucharze Europy na Wembley w 1992.
Ostatnim z Realu Sociedad, który przybył przed Claudio Bravo, był Meho Kodro. Kodro był bośniackim napastnikiem, który doszedł do drużyny z Katalonii po tym, jak strzelił mnóstwo bramek w Realu. Grał w Barçy w ostatnim roku panowania Johana Cruyffa jako trenera (1995/96), zdobywając dziewięć goli.
Źródło: FCBarcelona.es