Lato 1985: Przybywa Amarilla, sezon wielkich rozczarowań

Razem z katalońskim Mundo Deportivo kontunuujemy podróż w przeszłość. W cyklu Transfery Barçy opisujemy kto przybył na Camp Nou a kto opuścił nasz klub, podsumowujemy także krótko osiągnięcia Barçy w danym sezonie. To bardzo dobra okazja aby zapoznać się z trochę starszymi faktami dotyczącymi historii klubu.

Raúl Vicente Amarilla, grający dla Zaragozy Paragwajczyk, to jedyne wzmocnienie Barcelony latem 1985 roku. Kataloński klub wyłożył 50 milionów peset na transfer napastnika, który w Zaragozie tworzył zabójczy tandem z Jorge Valdano.

Razem z Amarillą do pierwszego zespołu Barçy dołączyła trójka zawodników rezerw: Covelo, Pedraza i Fradera. Przed nowym sezonem odszedł jedynie Perico Alonso, który po wygaśnięciu kontraktu związał się z Sabadell.

Przyszli:

– Amarilla, za 50 mln peset, z Zaragozy
– Covelo, z rezerw
– Pedraza, z rezerw
– Fradera, z rezerw

Odeszli:

– Perico Alonso, do Sabadell

FC Barcelona, Mistrz Hiszpanii, miała w sezonie 1985/86 szansę na zdobycie aż pięciu trofeów. Wielkie nadzieje związane były zwłaszcza z prestiżowym Pucharem Europy, w którym Blaugrana wystąpiła po raz pierwszy od jedenastu lat.

Szereg rozczarowań

Sezon, który miał przejść do historii FC Barcelony, tak naprawdę w pamięci jej kibiców zapisał się raczej jako sezon wielkich rozczarowań. Przegrane zostały wszystkie trzy wielkie finały: Pucharu Europy, Copa del Rey i Supercopa. Czary goryczy dopełniał fakt, że Barcelona zakończyła ligę na drugim miejscu – jedenaście punktów za Realem Madryt. Na pocieszenie po wszystkich tych rozczarowaniach Barça wygrała ostatnią edycję Pucharu Ligi pokonując Real Betis.

W Lidze szczególnie dała się we znaki obniżka formy Archibalda, który rozegrał tylko trzynaście spotkań i zdobył zaledwie cztery bramki. Z drugiej strony Schuster popadł w konflikt z trenerem Terry Venablesem i prezydentem Josepem Lluísem Nuñezem. Atmosfera w zespole nie była najlepsza aby sprostać sezonowi, w którym od zespołu oczekiwało się tak wielu trofeów.

Jednak największym rozczarowaniem tego sezonu był finał Pucharu Europy rozgrywany 7 maja 1986 roku w Sewilli. Barcelona mierzyła się w nim ze Steauą Bukareszt. Wszyscy spodziewali się zwycięstwa Katalończyków na Sánchez Pizjuán. Po 90 minutach i dogrywce utrzymywał się bezbramkowy remis, a po sprzeczce z trenerem zmieniony został Schuster, który o wyniku dowiedział się później.

To co teraz napiszę może wydawać się niewiarygodne, ale jednak. W serii rzutów karnych ze strony Barcelony wzięło udział czterech zawodników: Alexanco, Pedraza, Pichi Alonzo i Marcos. Żaden z nich nie wykorzystał swojej jedenastki. Steaua dostała tytuł niemal na tacy, a dwa wykorzstane karne wystarczyły do odniesienia zwycięstwa.

Pomimo przegranego finału, Puchar Europy 1985/86 zostanie zapamiętany głównie dzięki hat-trickowi Pichiego Alonso w meczu z Goeteborgiem. Te trzy bramki pozwoliły Barcelonie na awans do finału.

Osiągnięcia w sezonie 1985/86:

– Puchar Ligi
– finał Pucharu Europy
– finał Copa del Rey
– finał Supercopa
– wicemistrzostwo la Liga

Zobacz także:

Transfery Barçy: 1982, 1983, 1984

Źródło: Mundo Deportivo