Lato 1987: Schuster wraca w sezonie pełnym skandali

Razem z katalońskim Mundo Deportivo kontunuujemy podróż w przeszłość. W cyklu Transfery Barçy opisujemy kto przybył na Camp Nou a kto opuścił nasz klub, podsumowujemy także krótko osiągnięcia Barçy w danym sezonie. To bardzo dobra okazja aby zapoznać się z trochę starszymi faktami dotyczącymi historii klubu.

Josep Lluís Núñez latem 1987 roku (mijała pierwsza dekada jego prezydentury) nie wydał na wzmocnienia ani jednego peso. Ponownie włączył do składu Bernda Schustera, a do pierwszego zespołu z Barçy Atlètic zostało awanowanych czterech młodych obiecujących zawodników: Cristóbal, Linde, López López i Sergi.

Przyszli:

– Cristóbal Parralo, z rezerw
– David Linde, z rezerw
– Francisco López López, z rezerw
– Sergi López, z rezerw

Odeszli:

– Mark Hughes, do Bayernu Monachium
– Marcos Alonso, do Atlético Madryt
– Esteban Vigo, do Málagi
– Esteve Fradera, do Sabadell
– Steve Archibald, do Espanyolu
– Juan Carlos Pérez Rojo, do rezerw (z powodu kontuzji)

Sezon 1987/88 to jeden z najbardziej przepełnionych konfliktami okresów jaki pamięta FC Barcelona. Zespół prowadziło wtedy trzech różnych trenerów, a cały sezon stał pod znakiem Motín del Hesperia, czyli buntu w Hesperii.

Terry Venables, który rozpoczął sezon bez poparcia zarządu i kibiców, został zwolniony w piątej kolejce ligowej po tym jak zespół poniósł cztery porażki z rzędu. Luis Aragonés został wybrany na nowego trenera przez prezydenta Núñeza aby Barcelona powróciła na właściwe tory. Mędrzec z Hortalezy sprawił, że zespół powrócił na początek tabeli, udało mu się też poprowadzić Barcelonę do zwycięstwa w Copa del Rey po pokonaniu w finale Realu Sociedad 1-0.

W połowie sezonu trener Aragonés popadł jednak w depresję i po dwóch kolejkach musiał zostać zastąpiony. Na czele zespołu stanął teraz Carles Rexach, dotychczasowy drugi trener.

W międzyczasie Bernd Schuster doszedł do porozumienia z Realem Madryt w sprawie przejścia do tego klubu. Przypomnijmy, że Niemiec w poprzednim sezonie został wykluczony z zespołu i nie rozegrał ani jednego spotkania.

Ostatecznie Barcelna zakończyła Ligę na szóstej pozycji, co było najgorszym wynikiem od 1942 roku. Z drugiej strony Real Madryt trzeci rok z rzędu zdobył Mistrzostwo Hiszpanii. W Pucharze UEFA zespół Aragonésa odpadł w ćwierćfinale z Bayrem Leverkusen, który pokonał później w finale Espanyol Barcelona po rzutach karnych.

Zbawiennym okazało się zwycięstwo w finale Copa del Rey po tym jak wydawało się już, że sezon będzie całkowicie zaprzepaszczony. Finał rozegrany został 30 marca 1988 roku w Madrycie, a po golu Alexanki Barça pokonała Real Sociedad.

Bunt w Hesperii

24 lata temu w Barcelonie nikt nie mógł dojść do porozumienia co do tego kto ma rozliczać się z hiszpańskim Urzędem Skarbowym przy kontraktach do dysponowania wizerunkiem zawodników. Przedłużające się spory między piłkarzami a zarządem, które przestawały też być już jasne dla skarbu państwa, spowodowały, że 28 kwietnia 1988 roku cały profesjonalny zespół FC Barcelony (oprócz Linekera, Schustera i Lópeza Lópeza) oraz trener Aragonés spotkali się w hotelu Hesperia, gdzie, poprzez oficjalny komunikat, wezwali prezydnta Josepa Lluísa Núñeza do podania się do dymisji.

Po kilku dniach ogłoszono oficjalnie przybycie Johana Cruyffa na stanowisko trenera FC Barcelony, którą miał objąć od nowego sezonu. Wkrótce potem trzynastu zawodników opuściło Camp Nou, a w zespole pozostali jedynie Alexanko, Carrasco, Julio Alberto, Lineker, Migueli, Roberto, Salva, Urbano i Zubizarreta.

Osiągnięcia w sezonie 1987/88:

– Copa del Rey
– ćwierćfinał Pucharu UEFA
– 6. miejsce w Lidze

Zobacz także:

Transfery Barçy: 1982, 1983, 1984, 1985, 1986

Źródło: Mundo Deportivo