Obszerny wywiad z Alexem Songiem – część II

Alex Song, drugi transfer ery Vilanovy, przyszedł do FC Barcelony, aby wygrać swoje pierwsze trofeum. Będąc w towarzystwie swojego przyjaciela Ceska, również byłego piłkarza Arsenalu Londyn, jest gotowy do triumfu w „najlepszym klubie na świecie„.

 

Song był smutny, że musiał pozostawić Arsène Wengera. „Jestem tym, kim jestem dzięki niemu”, mówi. „Kiedy przyjechałem do Anglii, był bardzo pomocny dla mnie. Byłem bardzo młody, miałem zaledwie 17, a nie 25 lat, jak mam teraz. Wenger był dla mnie, jak ojciec. Początki były bardzo trudne dla mnie, bo opuściłem moją rodzinę we Francji, a on traktował mnie jak syna”, dodał. Wdzięczność Songa sięga z powrotem do swojego pierwszego tygodnia w stolicy Wielkiej Brytanii, w lecie 2005 roku. Kameruńczyk miał bardzo trudne początki, aby przystosować się do życia, jako piłkarz Arsenalu, gdzie pierwotnie odszedł na wypożyczenie. Jadł tylko chleb z masłem, nie znał nikogo i rzadko opuszczał dom. Rozpaczliwie tęsknił, chciał opuścić Londyn i wrócić do swojej rodziny w Paryżu. Wenger zrobił jednak wszystko i skończył, jako gwiazda w Arsenalu, gdzie skorzystali z przysługującej im możliwość zakupu i byli bardzo zadowoleni z jego usług przez siedem kolejnych lat. „Mam świetne relacje z Wengerem”, mówi. „Chcę mu podziękować za wiarę we mnie. Chcę mu oddać wszystko, co mi dał. Jestem pewien, że jest szczęśliwy, kiedy może zobaczyć, gdzie jestem teraz i, jakim typem piłkarza się stałem. Zawsze mówił: „Czy pamiętasz swoje pierwsze dotknięcie piłki, kiedy przyszedłeś do Arsenalu? Nie są one takie same, jak kiedyś”. A ja odpowiadałem mu: „masz rację. One na pewno nie są takie same, jak teraz„”.

 

Było mu o wiele łatwiej w Barcelonie. Poślubił Olivię, kiedy miał 18 lat, a teraz jest dumnym ojcem Nolana i Kayliana – dwóch zagorzałych wielbicieli Leo Messiego, Song natychmiastowo dostosował się do stolicy Katalonii. „Nie jestem w tym samym wieku jak wtedy, kiedy przyjechałem do Arsenalu. Wszystko tutaj znacznie lepiej się potoczyło. Jedzenie jest dobre, podoba mi się to, co widziałem w mieście i mamy wspaniały zespół. To wszystko jest idealne. To było bardzo łatwe, aby tu przyjechać i dostosować się”, mówi. Cesc Fàbregas, z którym grał w Arsenalu do 2011 roku, był dla niego ogromną pomocą w Barcelonie: „Znam go od dawna i spałem w jego domu przez pierwszych kilka nocy, odkąd tu jestem. On jest dobrym przyjacielem. Próbuje mi pomóc w treningu, w każdym meczu, na boisku i poza nim„. Kameruńczyk przyznaje, że skontaktował się Ceskiem, jak najszybciej, kiedy uzgodnił warunki z FC Barceloną. „Zapytałem go o radę, bo zna Barcelonę i miasto bardzo dobrze. Urodził się tu i może zaoferować mi wskazówki. Powiedział mi, co mam robić, a czego nie robić i zawsze mi wiele sugeruje”. Songowi udało się również dobrze porozumieć z José Manuelem Pinto i Lionelem Messim, pomimo bariery językowej. „Jeśli FC Barcelona jest najlepszym zespołem na świecie, jest to również ze względu na wspaniałą grupą ludzi, jaka jest tutaj”, wierzy. „Wszyscy są dobrymi ludźmi”, dodał. Dla takiego zawodnika o rodzinnych poglądach, w FC Barcelona poczuł się, jak w domu. Urodzony w Duala piłkarz ma 10 braci i 17 sióstr, a więc dobrze czuje się w otoczeniu bliskich mu ludzi, gdzie pomagają sobie nawzajem. Na przykład, w dniu swojej prezentacji, duża grupa członków Adna–Bassa (stowarzyszenia kulturalnego) była obecna w sali konferencyjnej. Wszyscy z nich są z tej samej grupy etnicznej co nowy piłkarz Barçy.

 

Cieszę się, że jestem inny

Alex Song, według Andoniego Zubizarrety, był na szczycie listy transferowej klubu, ponieważ może grać zarówno w środku obrony, jak i defensywny pomocnik. Przez wielu może jednak zostać opisany, jako postać dość niecodzienna. „Lubię być inny niż wszyscy”, mówi człowiek z bardzo osobliwym sensem ubierania i różnorodnych fryzur. Na Mistrzostwach Świata w 2010 roku w RPA stało się coś jeszcze, co zainspirowało go do zmiany wyglądu z tak ogromną częstotliwością. Jeden z jego synów mylił ojca z innym członkiem drużyny Kamerunu. Jak tylko skończył się turniej, Song poszedł prosto do fryzjera, aby to nie stało ponownie. „Nie wiem, kiedy będę zmieniać fryzurę po raz kolejny”, podsumowuje. „Możecie być jednak pewni, że to zrobię”, dodał z uśmiechem.

 

Bezbłędny debiut

29 sierpnia 2012 to data, której Alex Song nie zapomni przez długi czas. To był wieczór jego oficjalnego debiut w koszulce FC Barcelony – zaledwie dziewięć dni po podpisaniu kontraktu z katalońskim klubem i oficjalnym przedstawieniu na Camp Nou podczas 47. edycji Trofeum Joana Gampera. Song był po prostu oszałamiający na Santiago Bernabéu, gdzie pomimo rozczarowania z powodu braku swojego pierwszego tytułu w katalońskim klubie, wszystkie jego 18 podań w ciągu 19 minut spędzonych na boisku, po wejściu za Sergio Busquetsa, były idealnie zaadresowane. „To nie był wynik, jakiego chcieliśmy, ale to był dobry mecz dla mnie”, powiedział potem. Song nie był pierwszym piłkarzem, który zadebiutował z Realem Madryt. Dwójka nowych nabytków w lecie 2011, Alexis Sánchez i Cesc Fàbregas, również zadebiutowali przeciwko największemu rywalowi. Alex Song rozpoczął swój pierwszy mecz w wyjściowym składzie dla Barçy cztery dni później przeciwko Valencii na Camp Nou. Zagrał pełne 90 minut, a jego 61 z 68 podań były dobre.

 

Pierwzsza część obszernego wywiadu z Alexem Songiem

 

Źródło: FCBarcelona.cat

+ (new Date()).getTime() + „”” + „>„);